Sanayi devriminin ardindan milli zenginligin üretilmesinde sermayenin rolü hizli sekilde güc kazanmis oldugu icin tüm ekonomilerde kredi kurumu da ona paralel bir hizla ve sistemli bir sekilde gelismistir. Bu asamada girisimcilik ile yatirimcilik faaliyetleri de birbirinden ayrilarak üretim faktörleri ücten dörde emek, toprak, sermaye, tesebbüs cikmis; girisimcinin getirisi kar, yatirimcinin getirisi ise faiz olarak isimlendirilmistir. Bu durum faizi, isletmeciligin kacinilmasi mümkün olmayan bir parcasi haline getirdigi icin cogunlugu muhafazakar olan toplumlarda din ile iktisadi hayat arasinda, temeli faiz meselesine dayanan uyusmazlik daha görünür hale gelmistir. Oysa Irving Fishera göre cogunlukla dinler ve kimi zaman da siyasi ideolojiler tarafindan yaklasik bin bes yüz yildir faiz aleyhinde yürütülen kampanyalara ragmen dünya tarihinde faizli islemlerin bulunmadigi bir yer ve zaman olmamistir.