"e;Böyle kendi kösemde manevi yönden çürümüs, çevremden, gerçek yasamdan kopmus, kendi yeraltA dünyamda kendi yarat-tA gA m nefrete bogulmus olarak, yasama nasA l yan çizdigimi uzun uzadA ya anlatmanA n ne geregi var sanki?"e; Ben hasta bir adamA m... Topraktan ve halkA n temelinden kopmus... Kendi kendime serüvenler uydurur... yasama oyunlarA oynardA m... Içimdeki sürekli kaynasmayA dA s etkilerle bastA rmaya çalA sA rdA m... ...Dünyada ikinci derecedeki bir rolü kendime yakA stA ramA yor, bu nedenle de ikinci olmaktansa sonuncu olmaya seve seve katlanA yordum... Çamurlar içinde debelenirken bile, "e;bir gün gelecek kahraman olacagA m"e; diye avutuyordum kendimi... Hayâllerle oyalanA yorum... öteden beriden, ozanlardan, roman-cA lardan kaptA gA m kusursuz hayat sahnelerini istedigim gibi bozup degistirebiliyordum bu hayâllerimde... Yeryüzünde gerçek hiçbir varlA kla iliskisi olmayan, bu tümüyle hayâl ürünü olan asklarA m ruhumu o denli cömertçe doyuruyordu ki, sonradan gerçek bir aska en ufak bir gereksinme duymuyordum. Dogrusu, gerçekte var olan birini sevmek benim için lüks olurdu... Çünkü bizler, az ya da çok, yasama alA skanlA gA nA yitirmis, aksak aksak yürümeye çalA san insanlarA z. Hem de asA l "e;gerçek yasamdan"e; igrenecek, onun adA nA bile isitmek istemeyecek kadar yabancA lasmA sadA r. Bu yadA rgamayA , asA l gerçek yasam' A bir is, bir görev sayacak, bu yasamA bir kitaptan ögrenmeyi her seyden üstün tutacak kadar da ileri götürmüsüzdür isi... Bizler ölü dogmusuz, zaten çoktandA r canlA sayA lmayan babalarA n soyundan dogmusuz ve bu durum da gitgide daha çok hosumuza gidiyor. Bundan bir zevk payA bile çA karA yoruz. Hattâ neredeyse düsüncelerin bizleri dogurmasA nA saglayacagA z... Biz bugün canlA lA k denen seyin nerede bulun-dugunu, neyin nesi oldugunu, hangi adla çagrA ldA gA nA bile bilmiyoruz...

"e;Böyle kendi kösemde manevi yönden çürümüs, çevremden, gerçek yasamdan kopmus, kendi yeraltA dünyamda kendi yarat-tA gA m nefrete bogulmus olarak, yasama nasA l yan çizdigimi uzun uzadA ya anlatmanA n ne geregi var sanki?"e; Ben hasta bir adamA m... Topraktan ve halkA n temelinden kopmus... Kendi kendime serüvenler uydurur... yasama oyunlarA oynardA m... Içimdeki sürekli kaynasmayA dA s etkilerle bastA rmaya çalA sA rdA m... ...Dünyada ikinci derecedeki bir rolü kendime yakA stA ramA yor, bu nedenle de ikinci olmaktansa sonuncu olmaya seve seve katlanA yordum... Çamurlar içinde debelenirken bile, "e;bir gün gelecek kahraman olacagA m"e; diye avutuyordum kendimi... Hayâllerle oyalanA yorum... öteden beriden, ozanlardan, roman-cA lardan kaptA gA m kusursuz hayat sahnelerini istedigim gibi bozup degistirebiliyordum bu hayâllerimde... Yeryüzünde gerçek hiçbir varlA kla iliskisi olmayan, bu tümüyle hayâl ürünü olan asklarA m ruhumu o denli cömertçe doyuruyordu ki, sonradan gerçek bir aska en ufak bir gereksinme duymuyordum. Dogrusu, gerçekte var olan birini sevmek benim için lüks olurdu... Çünkü bizler, az ya da çok, yasama alA skanlA gA nA yitirmis, aksak aksak yürümeye çalA san insanlarA z. Hem de asA l "e;gerçek yasamdan"e; igrenecek, onun adA nA bile isitmek istemeyecek kadar yabancA lasmA sadA r. Bu yadA rgamayA , asA l gerçek yasam' A bir is, bir görev sayacak, bu yasamA bir kitaptan ögrenmeyi her seyden üstün tutacak kadar da ileri götürmüsüzdür isi... Bizler ölü dogmusuz, zaten çoktandA r canlA sayA lmayan babalarA n soyundan dogmusuz ve bu durum da gitgide daha çok hosumuza gidiyor. Bundan bir zevk payA bile çA karA yoruz. Hattâ neredeyse düsüncelerin bizleri dogurmasA nA saglayacagA z... Biz bugün canlA lA k denen seyin nerede bulun-dugunu, neyin nesi oldugunu, hangi adla çagrA ldA gA nA bile bilmiyoruz...