Bu ülke, ki Netamiye derler adina, ulu bir ejderhanin mide fesadindan dogdu. Biz oradaydik, gördük her seyi. Kiyametin yarim boy kücügü bir alamet gündü. Yalan elbet, ulu falan degildi ejderha. Kanatlarindan irin sacan, pespaye bir yaratikti aslinda. Hastaydi, ucarken kusuyordu sürekli. Söyle son bir kez titredi, süzülürken agzini acti ve macunumsu fokurdak bir siviyi, uzun ince kilimler misali, kadim suyun ortasina seriverdi. Ejderha olgun bir armut gibi yere düserken, macunkilim de hizla katilasti, kabarciklarindan daglar vadiler denizler hasil oldu, bu ülke böyle vücut buldu.Üzerinden her daim eksi kokulu dumanlar tütmesi ondandir.Murat Uyurkulakin ilk romani Tol cok sevilmisti. Hari da seveceginizden eminiz. Dumani tüten bir kiyametin romani Har. Gökte melekler, cinler, benler, seytanin ta kendisi, yerde Numune, Onüc, Otuzbes ve bütün Yamuklar, tekmili birden ayni alametin üzerinde. Ne diyelim, Büyük A hepimizi korusun